De letterlijke definitie van asielzoeker is: “Een vreemdeling die een ander land dan het land van herkomst verzoekt om bescherming”. Je kunt asielzoekers verdelen in twee groepen.
Politieke vluchtelingen, deze mensen kunnen in hun land niet veilig leven, doordat ze om godsdienstige of politieke redenen worden vervolgd of bedreigd. Een voorbeeld daarvan is bijvoorbeeld oorlog.

Aan de andere kant heb je economische vluchtelingen. In dit geval is de slechte economische situatie in het herkomstland een reden om weg te gaan. Mensen zijn dan opzoek naar een land waar ze een nieuw bestaan op kunnen bouwen en meer financiële zekerheid hebben.

In 2017  is het aantal asielaanvragen vastgesteld op 14.990 aanvragen. Een forse daling ten opzichte van de afgelopen jaren. Van deze mensen krijgt vaak maar een zeer klein deel een verblijfsvergunning. Het grootste deel (80%) is economisch vluchteling.

Als een asielzoeker asiel wil aanvragen moet hij een officiële aanvraag indienen in één van de vier aanmeldcentra van de Immigratie- en Naturalisatie Dienst(IND). Daar wordt de identiteit van de asielzoeker vastgelegd en worden allerlei gegevens opgezocht, gecontroleerd en geregistreerd. Zolang het onderzoek loopt worden de  paspoorten ingenomen.

 Tijdens het onderzoek verblijft de asielzoeker in een opvanglocatie. Hun verblijf wordt betaald door de overheid met de belasting die zij ontvangen heeft van burgers. Als de uiteindelijke beslissing positief is krijgt de asielzoeker een verblijfsvergunning. Hij heeft nu de zelfde rechten als elke andere Nederlander en moet een inburgeringscursus volgen. Als het verzoek wordt afgewezen wordt de asielzoeker teruggestuurd naar het land van herkomst. Wel kan de asielzoeker bezwaar maken. Dan gaat hij in hoger beroep en wordt de zaak opnieuw bekeken. Als het verzoek daarna weer wordt afgewezen kan de asielzoeker nog één keer in hoger beroep gaan.

Klink op de button onderaan de pagina om een beeld te krijgen bij voor en nadelen van migratie.